Ik krijg dan ook af en toe de vraag of ik het niet mis. Of ik geen behoefte heb om lekker ergens in een vriendenteam te spelen, of ik de kleedkamer niet mis. Ik heb dat altijd een moeilijke vraag gevonden om te beantwoorden. Laatst kreeg ik hem weer en vond dat reden om er eens een moment aan te wijden. Hier mijn poging.
De collectieve oorlogsverklaring aan de comfortzone
Om gelijk to the point te komen: Ja ik mis de kleedkamer, maar niet die van een vriendenteam.
Wat ik mis, is mijn belevenis van 'echte' topsport: de fysieke en mentale opoffering die je voor elkaar aangaat, voor het grotere, gezamenlijke doel.
Strijden om elke millimeter met je tegenstanders voor een overwinning
Strijden om elke millimeter met je teamgenoten voor een basisplaats
Voor een puck gaan liggen die 100 km/u gaat, om een 2-1 voorsprong te verdedigen.
Voor een puck gaan liggen die 100 km/u gaat, bij een 6-0 voorsprong om de keeper zijn heilige 0 te gunnen.
Dag in dag uit: sportschool, training, wedstrijd, repeat.
De cyclus van een 7 maanden lange endorfine rush, om daarna een maand nodig te hebben om bij te komen. En dan weer back to work om 'the off season' te benutten om het volgende seizoen weer sterker, sneller, beter voor de dag te komen.
Die rush, die collectieve oorlogsverklaring aan de comfort zone gaat in een vriendenteam niet op. We hebben allemaal onze verantwoordelijkheden. Een gezin, een baan, beperkte energie en nog minder tijd.
Hoewel de vergelijking vaak wordt gemaakt, ik maak mezelf niet wijs dat ik deze zelfde passie wel ga vinden in mijn maatschappelijke carrière. Ik moet de ex-topsporter nog vinden die daarin geslaagd is.
Passie of verslaving?
Let op: Laat het niet overkomen dat ik negatief ben. Ik zeg dat dezelfde passie niet te vinden is. En eerlijk, ik ben er blij mee. Het is een kwestie van perspectief:
Perspectief 1 - Of je nu 28 bent of 70, het moment dat je stopt met je passie/verslaving blijft altijd pijnlijk.
Perspectief 2 - Topsporter is niet wie je bent. Het is hooguit een onderdeel. Net als je opvoeding, je gezin, je studie, je vrienden, je maatschappelijke carrière etc.
Perspectief 3 - De mindset van elke dag streven naar 1% beter werkt op elk domein.
Dat maakt mijn drang dan ook niet naar een kleedkamer met oud ijshockeyers, maar naar kringen met diezelfde 1% mindset.
Want over perspectief gesproken, het grootste voordeel daaraan: Perspectief doet herkennen.
Het herkennen van anderen die ook graag aan zichzelf werken,
Die een ander de spotlight gunnen richting het groter gemeenschappelijk doel.
Maar die waar nodig ook zeker de spotlight nemen.
Die om kunnen gaan met falen, maar ook met succes.
Die zich uitspreken als zaken benoemd moeten worden,
maar die elkaar helpen omdat we weten dat dit de enige manier is.
Nobody cares
Maar, als ik iets meeneem uit de topsport, is het 100% het belang van een cultuur die overwinningen viert. Negativiteit is makkelijk.
Er werkt niets zo inspirerend als een omgeving die samen werkt aan een doel, die ze individueel niet kunnen bereiken.
Er werkt niets zo motiverend als een omgeving die elkaars overwinningen ziet, gunt en onderkent.
Dit is iets wat je er in sport gratis bij krijgt. Ja er is prestatiedruk, ja er is negativiteit. Maar er is ook altijd het vieren van overwinningen: Elke. Dag. Elk. Klein. Detail.
Een mooie pass, een goede blok, een schijnbeweging, een trainingsgoal. Zelf in de gevallen dat we allemaal weten dat iets per ongeluk goed is gegaan: Nobody cares. Winnen is leuk.
New team, same me
Laat dat dan ook de brug zijn naar mijn nieuwe team sinds het afgelopen half jaar: Webs.
What a delight. Een team met het voelbare collectieve verlangen om keer op keer iets bijzonders neer te zetten, maar bij iedereen ook een minstens zo sterke individuele motivatie om het eigen kunnen en de eigen comfort zone te blijven verkennen.
Niet om te overleven, maar om te winnen. Om samen overwinningen te kunnen vieren. Overwinningen niet vergelijkbaar met de kampioenschappen uit een ver verleden, maar daardoor niet minder waardevol.
Hoewel..
Ik ben vast niet de enige als ik zeg dat het huidige gemis van fysiek proosten op een gezamenlijke overwinning toch eerder meer begint te jeuken dan dat het went?
#webs #websb2b #werkenkunjeoveralgroeiendoejebijwebs
